Βασισμένο σε αληθινή ιστορία

 

ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ

 

ΗΡΩΑΣ ΡΟΛΟΣ
π. Ιωάννης Ιερέας
Δημήτρης Μαθητής
κ. Όλγα Μητέρα Δημήτρη
κ. Αντωνέλου Καθηγήτρια
Μίλτος Μαθητής
Χάρης Μαθητής
Άννα Μαθήτρια
Νίκη Μαθήτρια
κ. Στέφανος Πατέρας Δημήτρη
Μαθητές τάξης (4-5) Μαθητές
Άνθρωποι στην Ομόνοια (4-5) Άστεγοι
Αδέλφια του Δημήτρη 2 παιδιά
Βυζαντινός Χορός Ιεροψάλτες

 

 

Σκηνή 1Η

«Το σχέδιο για τις Χριστουγεννιάτικες Διακοπές»

ΠΡΟΣΩΠΑ:  ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ – ΜΙΛΤΟΣ – ΧΑΡΗΣ – ΑΝΝΑ - ΝΙΚΗ

Σκηνικό: Τάξη σχολείου (έδρα – θρανία).

Κ. ΑΝΤΩΝΕΛΟΥ: …Λοιπόν και από το βιβλίο δεν θα έχουμε τίποτα. (κλείνει τα βιβλία)  Παιδιά εδώ τελειώσαμε για φέτος. (σηκώνεται και χαμογελάει) Καλές Διακοπές! 

ΠΑΙΔΙΑ: (κλείνουν τα βιβλία και ξεφωνίζουν με δυνατές φωνές) Καλά Χριστούγεννα κυρία!

Κ. ΑΝΤΩΝΕΛΟΥ: (στέκεται μπροστά από την έδρα) Εύχομαι να κάνετε κάτι πραγματικά ξεχωριστό στις διακοπές. Να ζήσετε όσα περισσότερα μπορείτε και βέβαια να ξεκουραστείτε! (παίρνει πράγματα από την έδρα και πηγαίνει προς την έξοδο)

ΠΑΙΔΙΑ: Κι εσείς κυρία! 

ΧΑΡΗΣ: (δυνατά) Να ξεκουραστείτε και να έρθετε με νέες δυνάμεις! (γελάνε όλοι μαζί)

Κ. ΑΝΤΩΝΕΛΟΥ: (ενώ έφτασε στην πόρτα γυρίζει και τους απαντάει) Του χρόνου θα είστε ακόμα καλύτεροι και δε θα χρειαστεί! Καλά Χριστούγεννα! 

(η τάξη φεύγει, συγκεντρώνεται η παρέα 4 παιδιών γύρω από ένα θρανίο)

ΧΑΡΗΣ: (μπαίνει μέσα ο Χάρης τρέχοντας και με ενθουσιασμό λέει) Καλά παιδιά, είμαι και πολύ παίχτης! Έχω μια αχτύπητη ιδέα! (όλοι γυρίζουν και τον κοιτάζουν)

ΜΙΛΤΟΣ: (κοροϊδευτικά) Σιγά ρε παίχτη!

ΝΙΚΗ: (με ενδιαφέρον) Για πες!

ΧΑΡΗΣ: Λοιπόν, έχω σχεδιάσει σούπερ διακοπές για τα Χριστούγεννα!

ΜΙΛΤΟΣ: Ε τι άλλο θα έκανες βρε Χάρη; Μόνο διακοπές θα μπορούσες να σχεδιάσεις καλά!

ΆΝΝΑ: (ανυπόμονα) Ε άντε πες!

ΧΑΡΗΣ: Αν σταματήσετε να με διακόπτετε….

ΜΙΛΤΟΣ: Θέλει και ησυχία ο ρήτορας! Νεράκι, μικρόφωνο, ηχεία;

ΝΙΚΗ:   (έντονα) Έλα ρε Μίλτο, άστον να μιλήσει.

ΜΙΛΤΟΣ:   Εντάξει Νίκη, σε ακούμε μεγάλε αρχηγέ.

ΧΑΡΗΣ: (με ενθουσιασμό) Ευχαριστώ! Λοιπόν, παιδιά, ακούστε τι σκέφτηκα! Παρασκευή βράδυ παραμονή Χριστουγέννων ν’ ανεβάσουμε το κέφι! Να βρεθούμε για ταινία στην αρχή και μετά ποτό και μουσική, ξέρω κάτι καλό! Και το βράδυ δικό μας… Καλά, δεν είμαι και πολύ παίχτης;

ΆΝΝΑ:   Τέλειο! Εγώ είμαι μέσα!

ΝΙΚΗ: Κι εγώ!

ΔΗΜΗΤΡΗΣ:   (με σκέψη) Εντάξει κι εγώ!

ΝΙΚΗ: Να έχει όμως και τίποτα να τσιμπήσουμε, έτσι Άννα;

ΆΝΝΑ:   Και παγοδρόμιο να πάμε!

ΧΑΡΗΣ: Καλά, ας ξεκινήσουμε από μερικά περιποιημένα ξενύχτια και όλα θα τα βάλουμε μετά. (σηκώνεται από το θρανίο)

ΜΙΛΤΟΣ: (σηκώνεται από το θρανίο) Λοιπόν, ραντεβού Παρασκευή βράδυ στο Μετρό…Να είστε όλοι, ε;

(φεύγουν από την τάξη συζητώντας και γελώντας)

 

- ΑΥΛΑΙΑ - 

 

Σκηνή 2Η

«Η αντίδραση στο σπίτι»

ΠΡΟΣΩΠΑ:   Κ. ΟΛΓΑ - ΔΗΜΗΤΡΗΣ 

Σκηνικό: σπίτι Δημήτρη, κουζίνα – η κ. Όλγα φτιάχνει μελομακάρονα για τα Χριστούγεννα, ο Δημήτρης κάθεται στον καναπέ.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ: (με αδιαφορία ) Μαμά, τι θα κάνετε φέτος στις διακοπές;

Κ. ΟΛΓΑ: (αρχίζει να μιλάει φυσικά συνεχίζοντας τις δουλειές) Τι εννοείς Δημήτρη; Θα ετοιμάσουμε το σπίτι για τη γιορτή, θα πάμε εκκλησία και το μεσημέρι θα φάμε όλοι μαζί. Τις επόμενες μέρες θα πάμε καμιά εκδρομούλα, καμιά βόλτα, καμιά επίσκεψη να δούμε τα ξαδέρφια σου… 

ΔΗΜΗΤΡΗΣ:   (ανασηκώνεται – μιλάει λίγο πιο έντονα) Κι εγώ πότε θα δω τους φίλους μου ρε μάνα;

Κ. ΟΛΓΑ: Μα παιδάκι μου τόσες μέρες θα έχουμε μπροστά μας!

ΔΗΜΗΤΡΗΣ:   (έντονα - αποφασιστικά) Κοίτα μάνα. Κάθε χρόνο το ίδιο γίνεται και στο τέλος μένω κλεισμένος εδώ μέσα. Το ζήτημα είναι ότι φέτος αποφάσισα να είμαι με τα παιδιά. (η μητέρα σταματάει τις δουλειές και σκουπίζει τα χέρια) Πέμπτη ξενύχτι, Παρασκευή ξενύχτι και μετά βλέπουμε.

Κ. ΟΛΓΑ:   (τον κοιτάζει και ρωτάει ήσυχα) Και εκκλησία παιδάκι μου; Δε θα πας τόσο μεγάλη μέρα;

ΔΗΜΗΤΡΗΣ: (σηκώνεται και απαντά εκνευρισμένα) Ωχ ρε μάνα… άσε μας με τις εκκλησίες. 

Κ. ΟΛΓΑ: (με λύπη) Παιδάκι μου τι λες;

ΔΗΜΗΤΡΗΣ:   (έντονα) Αυτό που άκουσες μάνα. Εγώ εκκλησία φέτος δεν έρχομαι. Τι κατάλαβα τα προηγούμενα χρόνια που ερχόμουν; Αυτές τις γιορτές θέλω να τις χαρώ όσο περισσότερο γίνεται.

(Ο Δημήτρης φεύγει και η μητέρα μένει μόνη και στρέφεται προς εικόνα της Παναγίας.)

Κ. ΟΛΓΑ:   (βγάζει την ποδιά, απομακρύνεται από το τραπέζι) Παναγιά μου, εγώ δεν μπορώ να του μιλήσω… Δε θα ακούσει ούτε εμένα ούτε τον πατέρα του. Άλλαξέ του Εσύ γνώμη… Έχει δίκιο να θέλει να χαίρεται με τα άλλα παιδιά. Δείξε του όμως ότι η πιο μεγάλη χαρά βρίσκεται κοντά στο Γιο σου… Βοήθησέ τον να ζήσει αληθινά Χριστούγεννα…

- ΑΥΛΑΙΑ -

 

Σκηνή 3Η

«Ομόνοια – Ο καινούριος Φίλος»

ΠΡΟΣΩΠΑ:  Π. ΙΩΑΝΝΗΣ – ΧΑΡΗΣ – ΜΙΛΤΟΣ – ΝΙΚΗ – ΑΝΝΑ - ΑΣΤΕΓΟΙ

Σκηνικό: πλατεία Ομονοίας μεσάνυχτα, Άστεγοι ξαπλωμένοι, τα παιδιά έρχονται μέσα από το κοινό

ΜΙΛΤΟΣ: (τον χτυπάει στην πλάτη) Καλά ρε φίλε, πού βρήκες και μας πήγες πάλι; Κορυφαίο!

ΝΙΚΗ: (με ενθουσιασμό) Φοβερό μαγαζί! Έπρεπε να μείνουμε ως το ξημέρωμα!

ΧΑΡΗΣ: (με ανακούφιση) Και αύριο ύπνος μέχρι το μεσημέρι, υπολογιστής, γυμναστήριο και το βράδυ κλάμπινγκ!

ΆΝΝΑ: (επιδεικτικά) Αυτό είναι ζωή! Πού είσαι μάνα να με δεις!

ΔΗΜΗΤΡΗΣ: (κοροϊδευτικά) Και να φανταστείτε ότι η μάνα μου ήθελε να είμαι στις εκκλησίες!

ΆΝΝΑ: Άσε, και η δική μου τα ίδια! Γκρίνιαζε που έφευγα. Αλλά τι καταλάβαμε με τους παπάδες; Εγώ της είπα: Να δω μάνα έναν παπά που θα με συγκλονίσει και θα πάω εκκλησία.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ: Δίκιο έχεις. Κι εγώ μαζί σου.

(Προχωράνε λίγο παρακάτω με γέλια και κουβέντες, φτάνουν μπροστά στα σκαλιά της σκηνής, εμφανίζεται ο ιερέας και μοιράζει κουβέρτες.)

ΜΙΛΤΟΣ: (περιφρονητικά) Ρε, κοιτάξτε τι γίνεται εδώ. Όλα τα βάρη της κοινωνίας το βρήκαν τώρα και κοιμούνται στην Ομόνοια.

ΝΙΚΗ: (έκπληξη) Καλά, τι κάνει αυτός; Κλέβει τους Πακιστανούς;

ΧΑΡΗΣ: (περιέργεια) Όχι ρε. Δε βλέπεις; Κάτι τους δίνει!

ΜΙΛΤΟΣ: Ε, μεγάλε! Τι κάνεις εκεί;

ΆΝΝΑ: (πιο σιγά ) Ωχ, παπάς είναι…

Π. ΙΩΑΝΝΗΣ: (καλοσυνάτα) Γεια σας παιδιά! Λίγο πιο σιγά, μην τρομάξουμε τους ανθρώπους που κοιμούνται.

ΧΑΡΗΣ: (με απορία) Πάτερ τι κάνατε εκεί πέρα; Δίνατε κουβέρτες σ’ αυτούς;

Π. ΙΩΑΝΝΗΣ: Ναι παιδιά μου, δεν έχουν κάτι ζεστό. 

ΜΙΛΤΟΣ: Και που ξέρετε τι έχουν κάνει όλοι αυτοί και είναι εδώ; 

Π. ΙΩΑΝΝΗΣ: (ήσυχα, ταπεινά) Κοιτάξτε, καλά παιδιά φαίνεστε και θα καταλάβετε. Μένω σ’ ένα σπίτι εδώ παρακάτω. Σκεφτόμουν, κοίτα πλησιάζουν Χριστούγεννα, εμείς ετοιμαζόμαστε να χαρούμε και αυτοί οι δύστυχοι κοιμούνται στους δρόμους. 

ΆΝΝΑ: Μα αυτοί πάτερ είναι μετανάστες, δεν ξέρουν από τέτοια! 

ΝΙΚΗ: Δεν γιορτάζουν, ούτε στην εκκλησία θα ΄ρθουν να σας ακούσουν το πρωί.

Π. ΙΩΑΝΝΗΣ: Ο Θεός ήρθε για όλους…είτε τον αγαπούν είτε όχι! Εμείς γίνεται να γιορτάσουμε μόνοι μας; 

ΧΑΡΗΣ: (με ενδιαφέρον) Πάτερ τις μοιράσατε όλες τις κουβέρτες;

Π. ΙΩΑΝΝΗΣ: Όχι, είναι μερικές ακόμα. Και πρέπει γρήγορα να τις δώσω. Χάρηκα πολύ παιδιά μου! (ετοιμάζεται να συνεχίσει)

ΧΑΡΗΣ: Ε πάτερ, περιμένετε! (με δισταγμό) Να σας βοηθήσω;

ΜΙΛΤΟΣ: (με ενθουσιασμό) Και σε μένα δώστε πάτερ!

ΆΝΝΑ: (με ενθουσιασμό κοιτώντας και τη φίλη της) Και σε μας!

Π. ΙΩΑΝΝΗΣ: (με χαρά κοιτάζει προς τα παιδιά) Ο Θεός να σας ευλογεί παιδιά μου! Να ξέρατε πόσο μεγάλο είναι αυτό που κάνετε τώρα! Σκεπάζετε τον ίδιο το Χριστό. Ανήκετε πια στους φίλους Του παιδιά μου! Ο Θεός να σας ευλογεί! (τα παιδιά δίνουν τις κουβέρτες, πλησιάζουν και τις ακουμπούν δίπλα στους άστεγους – ακούγεται μουσική)

Π. ΙΩΑΝΝΗΣ: Σας ευχαριστώ  πολύ! Καλό δρόμο παιδιά μου και αύριο στον Άγιο Νικόλα έχουμε Λειτουργία. Αν σας φέρει ο δρόμος σας θα χαρώ να σας δω!  Και περισσότερο θα χαρεί ο Χριστός μας που απόψε ευεργετήσατε! Ευλογημένα Χριστούγεννα! 

ΠΑΙΔΙΑ: (απαντούν όλοι μαζί) Καλά Χριστούγεννα!

(όση ώρα μιλούν τα παιδιά ο ιερέας μαζεύει τα πράγματα, μιλάει στους αστέγους, ετοιμάζεται να φύγει)

ΜΙΛΤΟΣ: (τα παιδιά απομακρύνονται προς την έξοδο) Καλά παιδιά και πολύ μπροστά ο άνθρωπος! Λοιπόν, οι γονείς μου λείπουν απόψε. Έρχεστε για τη συνέχεια;! 

ΑΝΝΑ: (στοχαστικά αλλά σταθερά) Μίλτο σκέφτομαι καλύτερα να το αφήσουμε για απόψε.

(ο Μίλτος σταματάει, στέκονται στο τέλος της σκηνής)

ΜΙΛΤΟΣ: (ανυπόμονα) Ελάτε ρε παιδιά αφού το κανονίσαμε..!

ΑΝΝΑ: (σκεφτικά) Κάτι μου λέει ότι όλη αυτή η διασκέδαση δεν είναι η αληθινή χαρά των Χριστουγέννων.

ΝΙΚΗ: (αποφασιστικά) Σωστά κι εγώ προτιμώ να επιστρέψω σπίτι. Κάτι διαφορετικό πρέπει να  κάνουμε απόψε.

ΧΑΡΗΣ: Μίλτο, μάλλον κι εγώ συμφωνώ με τα κορίτσια. Ε Δημήτρη τι λες; Που χαζεύεις;!

ΔΗΜΗΤΡΗΣ: (σκεπτικά) Συγγνώμη παιδιά. (αποφασιστικά) Βασικά ήθελα να σας πω δε θα έρθω μαζί σας. Σκέφτομαι κάτι άλλο για το πρωί. Θα τα πούμε.

ΜΙΛΤΟΣ: (σίγουρος, με χαμόγελο) Κατάλαβα … Ίσως τελικά συναντηθούμε όλοι στον καινούριο μας Φίλο! Άντε καλό ξημέρωμα!

(Τα παιδιά χωρίζουν και φεύγουν. Ο Δημήτρης επιστρέφει τρέχοντας. Ο ιερέας έχει μαζέψει και φεύγει.)

ΔΗΜΗΤΡΗΣ: (διστακτικά) Πάτερ, με συγχωρείτε. Τι ώρα χτυπάνε αύριο οι καμπάνες στον Άγιο Νικόλα;

Π. ΙΩΑΝΝΗΣ: Στις 5 πρώτα ο Θεός παιδί μου! 

ΔΗΜΗΤΡΗΣ: (με ευγνωμοσύνη – χαρά) Ευχαριστώ πάτερ. Ευχαριστώ! (παίρνει την ευχή του, φεύγουν)

- ΑΥΛΑΙΑ - 

 

Σκηνή 4Η

«Αληθινά Χριστούγεννα!»

ΠΡΟΣΩΠΑ:  Π. ΙΩΑΝΝΗΣ- ΔΗΜΗΤΡΗΣ – Κ. ΟΛΓΑ – 2 ΜΙΚΡΑ ΠΑΙΔΙΑ – ΠΑΤΕΡΑΣ – ΜΙΛΤΟΣ – ΧΑΡΗΣ – ΝΙΚΗ – ΑΝΝΑ – ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ - ΙΕΡΟΨΑΛΤΕΣ

Σκηνικό: ναός  Αγίου Νικολάου, ακούγονται καμπάνες και οι καταβασίες των Χριστουγέννων)

- Ο Δημήτρης βρίσκεται ήδη μέσα στο Ναό και στέκεται ευλαβικά πίσω στο ναό μόνος.

- Έρχονται οι γονείς του με τα αδέλφια. (χαμογελούν στο αντίκρισμα του Δημήτρη) 

- Στη συνέχεια μπαίνουν οι φίλοι. (ευλαβικά ανάβουν και κερί και κάθονται δίπλα του)

 

(ενώ θυμιατίζει ο π .Ιωάννης, η αυλαία αρχίζει να κλείνει και η χορωδία ψέλνει τα Μεγαλυνάρια)

 

 

Σκηνή 1Η

«Το σχέδιο για τις Χριστουγεννιάτικες Διακοπές»

ΠΡΟΣΩΠΑ:  ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ – ΜΙΛΤΟΣ – ΧΑΡΗΣ – ΑΝΝΑ - ΝΙΚΗ

Σκηνικό: Τάξη σχολείου (έδρα – θρανία).

Κ. ΑΝΤΩΝΕΛΟΥ:     …Λοιπόν και από το βιβλίο δεν θα έχουμε τίποτα. (κλείνει τα βιβλία) Παιδιά εδώ τελειώσαμε για φέτος. (σηκώνεται και χαμογελάει) Καλές Διακοπές!

ΠΑΙΔΙΑ:                  (κλείνουν τα βιβλία και ξεφωνίζουν με δυνατές φωνές) Καλά Χριστούγεννα κυρία!

Κ. ΑΝΤΩΝΕΛΟΥ:     (στέκεται μπροστά από την έδρα) Εύχομαι να κάνετε κάτι πραγματικά ξεχωριστό στις διακοπές. Να ζήσετε όσα περισσότερα μπορείτε και βέβαια να ξεκουραστείτε! (παίρνει πράγματα από την έδρα και πηγαίνει προς την έξοδο)

ΠΑΙΔΙΑ:                  Κι εσείς κυρία!

ΧΑΡΗΣ:                  (δυνατά) Να ξεκουραστείτε και να έρθετε με νέες δυνάμεις! (γελάνε όλοι μαζί)

Κ. ΑΝΤΩΝΕΛΟΥ:     (ενώ έφτασε στην πόρτα γυρίζει και τους απαντάει) Του χρόνου θα είστε ακόμα καλύτεροι και δε θα χρειαστεί! Καλά Χριστούγεννα!

(η τάξη φεύγει, συγκεντρώνεται η παρέα 4 παιδιών γύρω από ένα θρανίο)

ΧΑΡΗΣ:                  (μπαίνει μέσα ο Χάρης τρέχοντας και με ενθουσιασμό λέει) Καλά παιδιά, είμαι και πολύ παίχτης! Έχω μια αχτύπητη ιδέα! (όλοι γυρίζουν και τον κοιτάζουν)

ΜΙΛΤΟΣ:                (κοροϊδευτικά) Σιγά ρε παίχτη!

ΝΙΚΗ:                      (με ενδιαφέρον) Για πες!

ΧΑΡΗΣ:                  Λοιπόν, έχω σχεδιάσει σούπερ διακοπές για τα Χριστούγεννα!

ΜΙΛΤΟΣ:                Ε τι άλλο θα έκανες βρε Χάρη; Μόνο διακοπές θα μπορούσες να σχεδιάσεις καλά!

ΆΝΝΑ:                   (ανυπόμονα) Ε άντε πες!

ΧΑΡΗΣ:                  Αν σταματήσετε να με διακόπτετε….

ΜΙΛΤΟΣ:                Θέλει και ησυχία ο ρήτορας! Νεράκι, μικρόφωνο, ηχεία;

ΝΙΚΗ:                      (έντονα) Έλα ρε Μίλτο, άστον να μιλήσει.

ΜΙΛΤΟΣ:                Εντάξει Νίκη, σε ακούμε μεγάλε αρχηγέ.

ΧΑΡΗΣ:                  (με ενθουσιασμό) Ευχαριστώ! Λοιπόν, παιδιά, ακούστε τι σκέφτηκα! Παρασκευή βράδυ παραμονή Χριστουγέννων ν’ ανεβάσουμε το κέφι! Να βρεθούμε για ταινία στην αρχή και μετά ποτό και μουσική, ξέρω κάτι καλό! Και το βράδυ δικό μας… Καλά, δεν είμαι και πολύ παίχτης;

ΆΝΝΑ:                   Τέλειο! Εγώ είμαι μέσα!

ΝΙΚΗ:                      Κι εγώ!

ΔΗΜΗΤΡΗΣ:         (με σκέψη) Εντάξει κι εγώ!

ΝΙΚΗ:                      Να έχει όμως και τίποτα να τσιμπήσουμε, έτσι Άννα;

ΆΝΝΑ:                   Και παγοδρόμιο να πάμε!

ΧΑΡΗΣ:                  Καλά, ας ξεκινήσουμε από μερικά περιποιημένα ξενύχτια και όλα θα τα βάλουμε μετά. (σηκώνεται από το θρανίο)

ΜΙΛΤΟΣ:                (σηκώνεται από το θρανίο) Λοιπόν, ραντεβού Παρασκευή βράδυ στο Μετρό…Να είστε όλοι, ε;

(φεύγουν από την τάξη συζητώντας και γελώντας)

- ΑΥΛΑΙΑ -


Σκηνή 2Η

«Η αντίδραση στο σπίτι»

ΠΡΟΣΩΠΑ:   Κ. ΟΛΓΑ - ΔΗΜΗΤΡΗΣ

Σκηνικό: σπίτι Δημήτρη, κουζίνα – η κ. Όλγα φτιάχνει μελομακάρονα για τα Χριστούγεννα, ο Δημήτρης κάθεται στον καναπέ.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ:         (με αδιαφορία ) Μαμά, τι θα κάνετε φέτος στις διακοπές;

Κ. ΟΛΓΑ:                (αρχίζει να μιλάει φυσικά συνεχίζοντας τις δουλειές) Τι εννοείς Δημήτρη; Θα ετοιμάσουμε το σπίτι για τη γιορτή, θα πάμε εκκλησία και το μεσημέρι θα φάμε όλοι μαζί. Τις επόμενες μέρες θα πάμε καμιά εκδρομούλα, καμιά βόλτα, καμιά επίσκεψη να δούμε τα ξαδέρφια σου…

ΔΗΜΗΤΡΗΣ:         (ανασηκώνεται – μιλάει λίγο πιο έντονα) Κι εγώ πότε θα δω τους φίλους μου ρε μάνα;

Κ. ΟΛΓΑ:                Μα παιδάκι μου τόσες μέρες θα έχουμε μπροστά μας!

ΔΗΜΗΤΡΗΣ:         (έντονα - αποφασιστικά) Κοίτα μάνα. Κάθε χρόνο το ίδιο γίνεται και στο τέλος μένω κλεισμένος εδώ μέσα. Το ζήτημα είναι ότι φέτος αποφάσισα να είμαι με τα παιδιά. (η μητέρα σταματάει τις δουλειές και σκουπίζει τα χέρια) Πέμπτη ξενύχτι, Παρασκευή ξενύχτι και μετά βλέπουμε.

Κ. ΟΛΓΑ:                (τον κοιτάζει και ρωτάει ήσυχα) Και εκκλησία παιδάκι μου; Δε θα πας τόσο μεγάλη μέρα;

ΔΗΜΗΤΡΗΣ:         (σηκώνεται και απαντά εκνευρισμένα) Ωχ ρε μάνα… άσε μας με τις εκκλησίες.

Κ. ΟΛΓΑ:                (με λύπη) Παιδάκι μου τι λες;

ΔΗΜΗΤΡΗΣ:         (έντονα) Αυτό που άκουσες μάνα. Εγώ εκκλησία φέτος δεν έρχομαι. Τι κατάλαβα τα προηγούμενα χρόνια που ερχόμουν; Αυτές τις γιορτές θέλω να τις χαρώ όσο περισσότερο γίνεται.

(Ο Δημήτρης φεύγει και η μητέρα μένει μόνη και στρέφεται προς εικόνα της Παναγίας.)

Κ. ΟΛΓΑ:                (βγάζει την ποδιά, απομακρύνεται από το τραπέζι) Παναγιά μου, εγώ δεν μπορώ να του μιλήσω… Δε θα ακούσει ούτε εμένα ούτε τον πατέρα του. Άλλαξέ του Εσύ γνώμη… Έχει δίκιο να θέλει να χαίρεται με τα άλλα παιδιά. Δείξε του όμως ότι η πιο μεγάλη χαρά βρίσκεται κοντά στο Γιο σου… Βοήθησέ τον να ζήσει αληθινά Χριστούγεννα…

- ΑΥΛΑΙΑ -


Σκηνή 3Η

«Ομόνοια – Ο καινούριος Φίλος»

ΠΡΟΣΩΠΑ:  Π. ΙΩΑΝΝΗΣ – ΧΑΡΗΣ – ΜΙΛΤΟΣ – ΝΙΚΗ – ΑΝΝΑ - ΑΣΤΕΓΟΙ

Σκηνικό: πλατεία Ομονοίας μεσάνυχτα, Άστεγοι ξαπλωμένοι, τα παιδιά έρχονται μέσα από το κοινό

ΜΙΛΤΟΣ:                (τον χτυπάει στην πλάτη) Καλά ρε φίλε, πού βρήκες και μας πήγες πάλι; Κορυφαίο!

ΝΙΚΗ:                      (με ενθουσιασμό) Φοβερό μαγαζί! Έπρεπε να μείνουμε ως το ξημέρωμα!

ΧΑΡΗΣ:                  (με ανακούφιση) Και αύριο ύπνος μέχρι το μεσημέρι, υπολογιστής, γυμναστήριο και το βράδυ κλάμπινγκ!

ΆΝΝΑ:                   (επιδεικτικά) Αυτό είναι ζωή! Πού είσαι μάνα να με δεις!

ΔΗΜΗΤΡΗΣ:         (κοροϊδευτικά) Και να φανταστείτε ότι η μάνα μου ήθελε να είμαι στις εκκλησίες!

ΆΝΝΑ:                   Άσε, και η δική μου τα ίδια! Γκρίνιαζε που έφευγα. Αλλά τι καταλάβαμε με τους παπάδες; Εγώ της είπα: Να δω μάνα έναν παπά που θα με συγκλονίσει και θα πάω εκκλησία.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ:         Δίκιο έχεις. Κι εγώ μαζί σου.

(Προχωράνε λίγο παρακάτω με γέλια και κουβέντες, φτάνουν μπροστά στα σκαλιά της σκηνής, εμφανίζεται ο ιερέας και μοιράζει κουβέρτες.)

ΜΙΛΤΟΣ:                (περιφρονητικά) Ρε, κοιτάξτε τι γίνεται εδώ. Όλα τα βάρη της κοινωνίας το βρήκαν τώρα και κοιμούνται στην Ομόνοια.

ΝΙΚΗ:                      (έκπληξη) Καλά, τι κάνει αυτός; Κλέβει τους Πακιστανούς;

ΧΑΡΗΣ:                  (περιέργεια) Όχι ρε. Δε βλέπεις; Κάτι τους δίνει!

ΜΙΛΤΟΣ:                Ε, μεγάλε! Τι κάνεις εκεί;

ΆΝΝΑ:                   (πιο σιγά ) Ωχ, παπάς είναι…

Π. ΙΩΑΝΝΗΣ:       (καλοσυνάτα) Γεια σας παιδιά! Λίγο πιο σιγά, μην τρομάξουμε τους ανθρώπους που κοιμούνται.

ΧΑΡΗΣ:                  (με απορία) Πάτερ τι κάνατε εκεί πέρα; Δίνατε κουβέρτες σ’ αυτούς;

Π. ΙΩΑΝΝΗΣ:       Ναι παιδιά μου, δεν έχουν κάτι ζεστό.

ΜΙΛΤΟΣ:                Και που ξέρετε τι έχουν κάνει όλοι αυτοί και είναι εδώ;

Π. ΙΩΑΝΝΗΣ:       (ήσυχα, ταπεινά) Κοιτάξτε, καλά παιδιά φαίνεστε και θα καταλάβετε. Μένω σ’ ένα σπίτι εδώ παρακάτω. Σκεφτόμουν, κοίτα πλησιάζουν Χριστούγεννα, εμείς ετοιμαζόμαστε να χαρούμε και αυτοί οι δύστυχοι κοιμούνται στους δρόμους.

ΆΝΝΑ:                   Μα αυτοί πάτερ είναι μετανάστες, δεν ξέρουν από τέτοια!

ΝΙΚΗ:                      Δεν γιορτάζουν, ούτε στην εκκλησία θα ΄ρθουν να σας ακούσουν το πρωί.

Π. ΙΩΑΝΝΗΣ:       Ο Θεός ήρθε για όλους…είτε τον αγαπούν είτε όχι! Εμείς γίνεται να γιορτάσουμε μόνοι μας;

ΧΑΡΗΣ:                  (με ενδιαφέρον) Πάτερ τις μοιράσατε όλες τις κουβέρτες;

Π. ΙΩΑΝΝΗΣ:       Όχι, είναι μερικές ακόμα. Και πρέπει γρήγορα να τις δώσω. Χάρηκα πολύ παιδιά μου! (ετοιμάζεται να συνεχίσει)

ΧΑΡΗΣ:                  Ε πάτερ, περιμένετε! (με δισταγμό) Να σας βοηθήσω;

ΜΙΛΤΟΣ:                (με ενθουσιασμό) Και σε μένα δώστε πάτερ!

ΆΝΝΑ:                   (με ενθουσιασμό κοιτώντας και τη φίλη της) Και σε μας!

Π. ΙΩΑΝΝΗΣ:       (με χαρά κοιτάζει προς τα παιδιά) Ο Θεός να σας ευλογεί παιδιά μου! Να ξέρατε πόσο μεγάλο είναι αυτό που κάνετε τώρα! Σκεπάζετε τον ίδιο το Χριστό. Ανήκετε πια στους φίλους Του παιδιά μου! Ο Θεός να σας ευλογεί! (τα παιδιά δίνουν τις κουβέρτες, πλησιάζουν και τις ακουμπούν δίπλα στους άστεγους – ακούγεται μουσική)

Π. ΙΩΑΝΝΗΣ:       Σας ευχαριστώ  πολύ! Καλό δρόμο παιδιά μου και αύριο στον Άγιο Νικόλα έχουμε Λειτουργία. Αν σας φέρει ο δρόμος σας θα χαρώ να σας δω!  Και περισσότερο θα χαρεί ο Χριστός μας που απόψε ευεργετήσατε! Ευλογημένα Χριστούγεννα!

ΠΑΙΔΙΑ:                  (απαντούν όλοι μαζί) Καλά Χριστούγεννα!

(όση ώρα μιλούν τα παιδιά ο ιερέας μαζεύει τα πράγματα, μιλάει στους αστέγους, ετοιμάζεται να φύγει)

ΜΙΛΤΟΣ:                (τα παιδιά απομακρύνονται προς την έξοδο) Καλά παιδιά και πολύ μπροστά ο άνθρωπος! Λοιπόν, οι γονείς μου λείπουν απόψε. Έρχεστε για τη συνέχεια;!

ΑΝΝΑ:                   (στοχαστικά αλλά σταθερά) Μίλτο σκέφτομαι καλύτερα να το αφήσουμε για απόψε.

                                 (ο Μίλτος σταματάει, στέκονται στο τέλος της σκηνής)

ΜΙΛΤΟΣ:                (ανυπόμονα) Ελάτε ρε παιδιά αφού το κανονίσαμε..!

ΑΝΝΑ:                   (σκεφτικά) Κάτι μου λέει ότι όλη αυτή η διασκέδαση δεν είναι η αληθινή χαρά των Χριστουγέννων.

ΝΙΚΗ:                      (αποφασιστικά) Σωστά κι εγώ προτιμώ να επιστρέψω σπίτι. Κάτι διαφορετικό πρέπει να  κάνουμε απόψε.

ΧΑΡΗΣ:                  Μίλτο, μάλλον κι εγώ συμφωνώ με τα κορίτσια. Ε Δημήτρη τι λες; Που χαζεύεις;!

ΔΗΜΗΤΡΗΣ:         (σκεπτικά) Συγγνώμη παιδιά. (αποφασιστικά) Βασικά ήθελα να σας πω δε θα έρθω μαζί σας. Σκέφτομαι κάτι άλλο για το πρωί. Θα τα πούμε.

ΜΙΛΤΟΣ:                (σίγουρος, με χαμόγελο) Κατάλαβα … Ίσως τελικά συναντηθούμε όλοι στον καινούριο μας Φίλο! Άντε καλό ξημέρωμα!

(Τα παιδιά χωρίζουν και φεύγουν. Ο Δημήτρης επιστρέφει τρέχοντας. Ο ιερέας έχει μαζέψει και φεύγει.)

ΔΗΜΗΤΡΗΣ:         (διστακτικά) Πάτερ, με συγχωρείτε. Τι ώρα χτυπάνε αύριο οι καμπάνες στον Άγιο Νικόλα;

Π. ΙΩΑΝΝΗΣ:       Στις 5 πρώτα ο Θεός παιδί μου!

ΔΗΜΗΤΡΗΣ:         (με ευγνωμοσύνη – χαρά) Ευχαριστώ πάτερ. Ευχαριστώ! (παίρνει την ευχή του, φεύγουν)

- ΑΥΛΑΙΑ -


Σκηνή 4Η

«Αληθινά Χριστούγεννα!»

ΠΡΟΣΩΠΑ:  Π. ΙΩΑΝΝΗΣ- ΔΗΜΗΤΡΗΣ – Κ. ΟΛΓΑ – 2 ΜΙΚΡΑ ΠΑΙΔΙΑ – ΠΑΤΕΡΑΣ – ΜΙΛΤΟΣ – ΧΑΡΗΣ – ΝΙΚΗ – ΑΝΝΑ – ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ - ΙΕΡΟΨΑΛΤΕΣ

Σκηνικό: ναός  Αγίου Νικολάου, ακούγονται καμπάνες και οι καταβασίες των Χριστουγέννων)

- Ο Δημήτρης βρίσκεται ήδη μέσα στο Ναό και στέκεται ευλαβικά πίσω στο ναό μόνος.

- Έρχονται οι γονείς του με τα αδέλφια. (χαμογελούν στο αντίκρισμα του Δημήτρη)

- Στη συνέχεια μπαίνουν οι φίλοι. (ευλαβικά ανάβουν και κερί και κάθονται δίπλα του)

(ενώ θυμιατίζει ο π .Ιωάννης, η αυλαία αρχίζει να κλείνει και η χορωδία ψέλνει τα Μεγαλυνάρια)

footer


Δημιουργία ιστοτόπου ΑΔΑΜ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗ