όπως τα θυμάμαι, από τα καλοκαίρια που περνούσαμε στο χωριό και από διηγήσεις της γιαγιάς…)

Θυμάμαι τα καλοκαίρια στο χωριό , ανήμερα του Προδρόμου που πανηγύριζε και ένα κοντινό ξωκκλήσι στο γειτονικό χωριό, τηρούσαμε αυστηρή νηστεία..άλαδωτο φαγητό, πάντοτε νερόβραστη φασολάδα, που προσέφερε σε όλους τους προσκυνητές η θεία μου- ήταν η μόνη νοικοκυρά του λησμονημένου αυτού χωριού, μόνο το δικό της σπίτι κατοικούνταν πια και όλοι οι χωριανοί που συγκεντρώνονταν εκεί για να τιμήσουν τον Πρόδρομο, από το σπίτι της περνούσαν για την “φιλιά”(φίλεμα).

Ήταν ένα είδος “κουρμπανιού” που έχει καθιερωθεί και τηρείται εδώ και χρόνια- όπως και σε πολλά μέρη της πατρίδας μας..πάντοτε το φαγητό είναι νηστίσιμο και άλαδο.

Ο Πρόδρομος είναι πολύ θαυματουργός…τον τιμούν πολύ στα γύρω χωριά και σε εκείνον προστρέχαν για τις αρρώστιες τους τα παλιότερα χρόνια, όταν δυσκολευόταν να μεταφέρουν τους αρρώστους σε γιατρό.

Η γιαγιά μου μάς διηγούνταν πολλές φορές πώς ο Πρόδρομος είχε γλυτώσει τον μικρό της αδελφό: είχε αρρωστήσει και για μέρες ήταν σε λήθαργο…δεν άνοιγε τα ματάκια του, ούτε μιλούσε, ούτε έτρωγε…φοβόταν πως θα τον έχαναν…πού να απευθυνθούν;…οι γιατροί σπάνιζαν…τον φορτώθηκε ο μεγαλύτερος αδελφός στην πλάτη του και τον κουβάλησε στον Πρόδρομο. Με πίστη παρακάλεσε τον άγιο να γιάνει το αδέλφι του. Και ο Πρόδρομος τον άκουσε– καθώς πήραν τον δρόμο του γυρισμού, αναπάντεχα ο μικρός άνοιξε τα μάτια του και ζήτησε να πιει νερό! …Είχε γίνει ολότελα καλά!

Η πίστη των απλοϊκών ανθρώπων εκείνα τα χρόνια ήταν μεγάλη και πολλές φορές, περνώντας κοντά από το εξωκλήσι, τον έβλεπαν να κάθεται στην πόρτα του σαν έναν ψηλό γέροντα, που κρατούσε ένα ραβδί στο χέρι...

Όταν κάποια φορά βρεθήκαμε τέτοια μέρα στο άλλο μας χωριό (Ανατολική Μακεδονία), ακούσαμε με έκπληξη τη γιαγιά να μας λέει ότι τέτοια μέρα δεν τρώμε τίποτα κόκκινο– ούτε καρπούζι, ούτε ντομάτα- αλλά και με μαχαίρι δεν κόβουμε, ακόμα και το ψωμί με το χέρι το έσπαζαν και το μοίραζαν…και όλα αυτά εις ανάμνησιν του αποκεφαλισμού του Προδρόμου, γιατί θυμίζουν το αίμα του που χύθηκε άδικα στο μαρτύριό του και το ξίφος που τον αποκεφάλισε…

-